Η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη για το πόρισμα Καρώνη και την υπόθεση των Τεμπών προσβάλλει τη νοημοσύνη κάθε πολίτη που ζητά διαφάνεια και δικαιοσύνη για ένα από τα πιο τραγικά δυστυχήματα στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Αντί η κυβέρνηση να δείξει τη στοιχειώδη πολιτική και ηθική ευθύνη που της αναλογεί, επιλέγει να εμφανίζεται ως θύμα “παραπλάνησης” και “χυδαίας προπαγάνδας” – λες και δεν είναι η ίδια που ελέγχει, με χορηγίες και επιδοτήσεις, τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ στη χώρα.
Η προσπάθεια να παρουσιαστεί η αντιπολίτευση ως ο κύριος φορέας παραπληροφόρησης είναι τουλάχιστον προκλητική. Η αντιπολίτευση μπορεί να είναι ανεπαρκής, αλλά δεν είναι εκείνη που κρατάει στα χέρια της τα μέσα ελέγχου της πληροφορίας, τις δικογραφίες, τα πορίσματα, τα αρχεία των συνομιλιών. Δεν ήταν η αντιπολίτευση που φρόντισε να «εξαφανιστούν» κρίσιμα τεχνικά δεδομένα, ούτε εκείνη που, λίγες μέρες μετά το δυστύχημα, είχε ήδη αρχίσει να μιλά για «ανθρώπινο λάθος» προτού ολοκληρωθεί οποιαδήποτε σοβαρή διερεύνηση.
Το αφήγημα περί “συγκάλυψης” δεν το έπλασε η αντιπολίτευση. Το έπλασε η ίδια η πραγματικότητα: οι αντιφάσεις, οι σιωπές, οι καθυστερήσεις, η αγωνιώδης προσπάθεια να «κλείσει» η υπόθεση χωρίς να θιγούν πολιτικές ευθύνες. Το πρόβλημα δεν είναι τι λένε οι αναλυτές ή τα πορίσματα – είναι ότι ένα ολόκληρο κράτος, με μηχανισμούς, με εξουσία, με ευθύνη, φαίνεται να λειτουργεί περισσότερο για την προστασία των ισχυρών παρά για την απονομή δικαιοσύνης. Και αυτό δεν παραπλανεί. Απλώς εξοργίζει.
