Καθώς το σούρουπο απλώνεται ήρεμα πάνω από τη θάλασσα, μια απαλή παλέτα από ροζ και μπλε χρώματα καθρεφτίζεται στα νερά. Τα δέντρα, σιωπηλοί φύλακες του τοπίου, αγκαλιάζουν το πλακόστρωτο μονοπάτι που οδηγεί δίπλα στο κύμα. Η φύση δείχνει να κρατά την αναπνοή της, καθώς η μέρα υποχωρεί μπροστά στη νυχτερινή γαλήνη.
Ξαφνικά, ένας κυματισμός σπάει τη στατικότητα· ένα κοπάδι ψάρια αναδεύει την επιφάνεια της θάλασσας, σαν να χορεύει έναν αθέατο, μα συντονισμένο χορό. Οι κύκλοι που σχηματίζονται στο νερό μοιάζουν με την αναπνοή της ζωής που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια – μια υπενθύμιση πως ακόμη και στην απόλυτη ηρεμία, υπάρχει κίνηση, παλμός, ρυθμός.
Η αντίθεση αυτή –ανάμεσα στην ακίνητη ομορφιά του τοπίου και τη ζωηρή ενέργεια της θάλασσας– φέρνει μια αίσθηση θαυμασμού. Είναι σαν να ψιθυρίζει η φύση ότι τίποτα δεν είναι ποτέ πραγματικά στάσιμο. Όλα κινούνται, όλα αλλάζουν, ακόμη κι όταν μοιάζουν ακίνητα. Κι εσύ, εκεί, για μια στιγμή γίνεσαι μέρος αυτής της αιώνιας αρμονίας.
