Λίγο γνωστό στο ευρύ κοινό, το «σύνδρομο ανήσυχων ποδιών» που επηρεάζει σχεδόν το 10% των Γάλλων.
Πρόκειται για διαταραχή ύπνου που κάνει τις αφόρητες τις νύχτες για ορισμένους Γάλλους. Για αυτούς, η ώρα του ύπνου δεν είναι συνώνυμη με την ξεκούραση, το αντίθετο μάλιστα. Μυρμήγκιασμα, αίσθημα σφιξίματος, μια ακατανίκητη ανάγκη για κίνηση ώστε να ανακουφιστούν από την ενόχληση.
Σύμφωνα με μια μελέτη του 2022 της Inserm, μεταξύ 5 και 10% του γαλλικού πληθυσμού επηρεάζεται από τη νόσο Willis-Ekbom, πιο γνωστή ως «σύνδρομο ανήσυχων ποδιών» (ΣΑΝ). Η διαταραχή αυτή είναι σχετικά άγνωστη και εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες παρά στους άνδρες.
Το σύνδρομο γίνεται επίσης πιο διαδεδομένο με την ηλικία: σχεδόν ένας στους δύο ασθενείς αρχίζει να εμφανίζει συμπτώματα πριν από την ηλικία των 20 ετών, αλλά γίνονται πιο έντονα μετά την ηλικία των 40 ή 50 ετών.
Γενετική και επίπεδα σιδήρου, υπεύθυνα για την ανάπτυξη της νόσου
Το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (RLS) είναι μια νευρολογική πάθηση γνωστή ως «αισθητικοκινητική». Οι ασθενείς που πάσχουν βιώνουν δυσάρεστες αισθήσεις, που συχνά περιγράφονται ως μυρμήγκιασμα, κνησμός, κάψιμο ή «ηλεκτροπληξία», που εντοπίζονται στα πόδια, μερικές φορές και στα χέρια, οι οποίες εμφανίζονται μόνο σε ηρεμία και υποχωρούν με την κίνηση.
Μια δυσλειτουργία του ντοπαμινεργικού συστήματος στον εγκέφαλο (μια περιοχή που εμπλέκεται στη ρύθμιση της κίνησης), θα μπορούσε να είναι η αιτία των παράξενων αισθήσεων και της ακαταμάχητης επιθυμίας για κίνηση. Επίσης, αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα που πάσχουν από έλλειψη σιδήρου είναι επίσης πιο πιθανό να υποφέρουν από αυτό το σύνδρομο, καθώς ο σίδηρος είναι απαραίτητος για την παραγωγή και την ορθή λειτουργία της ντοπαμίνης.
Υπάρχει θεραπεία;
Μέχρι σήμερα, δεν έχει αναπτυχθεί θεραπευτική αγωγή για το «σύνδρομο ανήσυχων ποδιών». Ωστόσο, κάποιες κινήσεις μπορούν να ανακουφίσουν αποτελεσματικά τα συμπτώματα. Ορισμένες οδηγίες στις συνήθειες του τρόπου ζωής για τον περιορισμό των συμπτωμάτων είναι: αποφυγή καφεΐνης, αλκοόλ και καπνού, διατήρηση τακτικών προγραμμάτων ύπνου και άσκηση μέτριας, αλλά τακτικής σωματικής δραστηριότητας.
Επίσης, κάποιες μη φαρμακευτικές θεραπείες (μασάζ ποδιών, ζεστά μπάνια, κρύες κομπρέσες ή τεχνικές χαλάρωσης) μπορούν να προσφέρουν προσωρινή ανακούφιση.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό το σύνδρομο πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Όπως οι περισσότερες χρόνιες διαταραχές ύπνου, μπορεί να οδηγήσει σε έντονη κόπωση, άγχος, κοινωνική απομόνωση, κατάθλιψη με την πάροδο του χρόνου και, σύμφωνα με μια μελέτη, μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων.
