Την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι κομματιάζονται στα συντρίμμια της Γάζας και εκατομμύρια πεινούν κάτω από τον ισραηλινό αποκλεισμό και τις μαζικές επιχειρήσεις, οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν ξαφνικά την… ευαισθησία τους. Αιτία; Οι «κακοί» Ισραηλινοί –όπως ψιθυρίζεται στα διπλωματικά σαλόνια– πυροβόλησαν προειδοποιητικά στον αέρα και σημάδεψαν με τουφέκια τους μια πολυεθνική ομάδα διπλωματών στην κατεχόμενη Τζενίν. Αυτή η σκηνή τρόμου, χωρίς θύματα, έφερε ομοβροντία καταδικαστικών δηλώσεων. Ιταλία και Γαλλία κάλεσαν ακόμα και τους Ισραηλινούς πρέσβεις για εξηγήσεις.
Όταν τρομάζουν διπλωμάτες, αυτό είναι έγκλημα. Όταν ισοπεδώνονται νοσοκομεία, σχολεία και προσφυγικοί καταυλισμοί, όταν δολοφονούνται χιλιάδες νήπια με δυτικά όπλα, πυρομαχικά και καύσιμα, τότε πρόκειται για «άμυνα» και «αντιτρομοκρατία».
Η ξαφνική αυτή ευαισθησία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με ανθρωπιστικά ιδανικά. Αντιθέτως, συνδέεται με κάτι πολύ πιο απτό: τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους στη Μέση Ανατολή. Όπως μετέδωσε η εφημερίδα Times of Israel, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν σκοπεύει να περιμένει άλλο την κυβέρνηση Νετανιάχου να ξεκουνηθεί για την περιβόητη συμφωνία εξομάλυνσης με τη Σαουδική Αραβία. Ο χρόνος τελείωσε.
Και γιατί τέτοια βιασύνη; Διότι το ταξίδι Τραμπ στη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι καθοριστικό. Οι οικονομικές συμφωνίες που διακυβεύονται ,σε ενέργεια, όπλα, επενδύσεις και τεχνολογία, δεν μπορούν να περιμένουν το Τελ Αβίβ να σταματήσει τις σφαγές ή να δώσει σημασία στα «μηνύματα δυσαρέσκειας» από την Ουάσιγκτον. Αντίθετα, διαφαίνεται πως το Ισραήλ, με τη σημερινή του ηγεσία, αποτελεί πλέον βαρίδι για τους αμερικανούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή. Δεν το θέλουν ούτε ζωγραφιστό.
Το αφήγημα «αμέριστης στήριξης» δείχνει να εξαντλείται, όχι λόγω ηθικών φραγμών, αλλά επειδή οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Η υπομονή της Ουάσιγκτον απέναντι στο πείσμα Νετανιάχου έχει φτάσει στα όριά της. Όπως και η ανάγκη του αμερικανικού κατεστημένου να επανακτήσει τον έλεγχο μιας περιοχής που γεωστρατηγικά καίει.
Άρα, ας μην γελιόμαστε. Δεν άλλαξε τίποτα στη Γάζα τις τελευταίες μέρες. Οι νεκροί παραμένουν άταφοι, οι άμαχοι εγκλωβισμένοι και η καταστροφή ολοκληρωτική. Αυτό που άλλαξε είναι ο άξονας των συμφερόντων. Όταν οι διπλωματικές βαλίτσες γεμίζουν συμβόλαια και πετροδολάρια, η υποκρισία ντύνεται ευαισθησία.
*Η Ιωάννα Λιούτα είναι Πολιτική και Οικονομική Αναλύτρια
Διαβάστε επίσης:
Περί ΟΠΕΚΕΠΕ και άλλων τεράτων
Ξαναζεσταμένες σούπες και αερολογίες
77 χρόνια ισραηλινής βαρβαρότητας σε βάρος του ηρωικού παλαιστινιακού λαού
