Η εικόνα από τα Καπεταναίϊκα της Λίμνης, με τα κεραμίδια, το γαλάζιο νερό και το πράσινο, λειτουργεί ως αντιδιαστολή με τη στενότητα και τον περιορισμό της μεγαλούπολης, όπου το βλέμμα συχνά σταματά στην απέναντι πολυκατοικία. Εδώ, το μάτι ταξιδεύει ελεύθερα, ξεφεύγει από το τσιμέντο και το γκρι, και χάνεται στην απεραντοσύνη της θάλασσας και της φύσης.
Η επαφή με το υγρό στοιχείο και το φυσικό τοπίο έχει αποδεδειγμένα θετική επίδραση στην ψυχολογία μας: η θάλασσα ηρεμεί το μυαλό, μειώνει το άγχος και προσφέρει στιγμές γαλήνης και χαλάρωσης, κάτι που δύσκολα βρίσκει κανείς στο αστικό περιβάλλον. Η πόλη, αντίθετα, συχνά απομονώνει τον άνθρωπο από τη φύση, περιορίζοντάς τη σε μικρά πάρκα ή «νησίδες» πρασίνου που δεν μπορούν να προσφέρουν την ίδια αίσθηση ελευθερίας και σύνδεσης με το περιβάλλον.
Αυτή η αντίθεση αναδεικνύει πόσο σημαντικό είναι, έστω και για λίγο, να αποδρά κανείς από την αστική καθημερινότητα και να αναζητά στιγμές σε φυσικά τοπία, όπου το βλέμμα και το πνεύμα βρίσκουν χώρο να αναπνεύσουν. Η φωτογραφία, λοιπόν, γίνεται υπενθύμιση της αξίας αυτής της απόδρασης και της ανάγκης για επανασύνδεση με τη φύση.
