Στον 21ο αιώνα, το διαδίκτυο έχει γίνει τόσο απαραίτητο όσο οι δρόμοι, η παιδεία και η υγεία. Παρόλα αυτά, παραμένει ένα από τα λίγα βασικά αγαθά που οι πολίτες πρέπει να αγοράζουν από ιδιωτικές εταιρείες για να έχουν πρόσβαση.
Η ψηφιακή πρόσβαση δεν είναι πια πολυτέλεια, αλλά προϋπόθεση για συμμετοχή στη σύγχρονη κοινωνία. Από την εκπαίδευση και την εργασία μέχρι την επικοινωνία και την ενημέρωση, το διαδίκτυο αποτελεί την αρτηρία της καθημερινότητας. Όταν κάποιος δεν έχει πρόσβαση, αποκλείεται ουσιαστικά από βασικές κοινωνικές λειτουργίες.
Οι πολίτες φορολογούνται ήδη υψηλά για να χρηματοδοτήσουν δημόσιες υπηρεσίες. Γιατί λοιπόν να μην περιλαμβάνεται το διαδίκτυο σε αυτές;
Το κράτος, παρά τους διαθέσιμους πόρους, δεν έχει προχωρήσει στη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης εθνικής υποδομής δωρεάν Wi-Fi. Όμως εδώ προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα: γιατί να μην πάρει την πρωτοβουλία ο Δήμος;
Οι τοπικές αυτοδιοικήσεις έχουν τόσο τη δυνατότητα όσο και την ευθύνη να βελτιώνουν την καθημερινότητα των πολιτών τους. Ήδη σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, η παροχή ελεύθερου Wi-Fi σε πλατείες, πάρκα, δημοτικά κτίρια και μέσα μαζικής μεταφοράς είναι δεδομένη. Το κόστος για την εγκατάσταση και τη συντήρηση τέτοιων δικτύων δεν είναι απαγορευτικό και μπορεί να καλυφθεί από ευρωπαϊκά προγράμματα, χορηγίες ή ανακατεύθυνση κονδυλίων.
Η δωρεάν πρόσβαση στο ίντερνετ δεν είναι μόνο θέμα τεχνολογίας – είναι ζήτημα ισότητας. Σε μια κοινωνία όπου όλα ψηφιοποιούνται, δεν μπορούμε να αφήσουμε κανέναν πίσω επειδή δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώνει για δεδομένα. Ο Δήμος μπορεί να παίξει ρόλο-κλειδί στο να γεφυρωθεί αυτό το ψηφιακό χάσμα.
Ίσως ήρθε η ώρα οι Δήμοι να δουν το Wi-Fi όπως βλέπουν τα παγκάκια και τον φωτισμό στους δρόμους: κάτι που απλώς… πρέπει να υπάρχει.
