Καλημέρα σας
Το άγχος του Μαξίμου για τον αν πάει καλά ο νέος Γραμματέας του κόμματος, ο Κώστας Σκρέκας, δεν έχει να κάνει αν θα είναι συντονισμένος με τον πρωθυπουργό, ή αν θα κρατήσει ισορροπίες ανάμεσα στους πρωτοκλασάτους.
Το άγχος έχει να κάνει με το αν θα αφιερώνει αρκετό χρόνο στο κόμμα.
Διότι, όπως λένε οι συνάδελφοί του, δεν είναι και πολύ… φανατικός της δουλειάς. Δυο ώρες το πρωί- τι πρωί δηλαδή, κατά τις 11 ξεκινάει τη μέρα του – μετά για καφέ, γεύμα και απογευματινή σιέστα, από εκείνες τις καλές, τις επαρχιώτικες!
Δεν το λες και κουραστικό πρόγραμμα!
- Για όσους είχαν εικόνα από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο Σκρέκας παίζει να είναι πιο… χαλαρός καλοπερασάκιας κι από τον Γιώργο Σταθάκη. Έτσι, για να έχουμε ένα μέτρο το λέω. Φανταστείτε ότι και οι δύο έχουν περάσει από το υπουργείο… Ενέργειας. Ενέργειας… κατ’ ευφημισμό προφανώς…
Αφόρητη ζέστη
Βέβαια τον καταλαβαίνω τον Σκρέκα.
Πριν ακόμα ξεκινήσει τη θητεία του, την… ίδρωσε τη φανέλα του – έστω το πουκάμισο. Με την κυριολεκτική έννοια!
Βλέπετε, στην αίθουσα που έγινε η συνεδρίαση της ΝΔ για την εκλογή γραμματέα τη Δευτέρα, δεν… λειτουργούσαν τα κλιματιστικά. Και οι παριστάμενοι είδαν κι αποείδαν, καθότι η ζέστη ήταν έτσι κι αλλιώς αφόρητη.
Για να καταλάβετε τι ατμόσφαιρα επικρατούσε, σκεφτείτε τη γκρίνια που εκφράστηκε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για το ίδιο πρόβλημα – κάτι που είχε ως αποτέλεσμα ένας σύνεδρος να εμφανιστεί στο βήμα με τιραντέ φανέλα, από εκείνες τις «παπουδίστικες» τις κλασικές.
Ή σκεφτείτε το ΣΕΦ – οι μπασκετικοί ξέρουν…
Είπαμε, χρωστάει και της Μιχαλούς η ΝΔ, αλλά ένα air condition μπορεί να το βάλει μπροστά.
Η εμμονή για τρίτη θητεία
Να μείνουμε λίγο στη ΝΔ, καθότι έδωσε… θέματα αυτές τις ημέρες.
Άκουσα με προσοχή αυτό που είπε ο πρωθυπουργός στην κεντρική επιτροπή του κόμματος.
Ότι θέλει να πάει για τρίτη θητεία και τέτοια ωραία.
Μα, όταν γίνεται ένας κακός χαμός στη χώρα, οι πολίτες περιμένουν λύσεις και απαντήσεις σε μείζονα προβλήματα, η ευρύτερη περιοχή φλέγεται και απαιτούνται προσεκτικές κινήσεις, το μυαλό της ηγεσίας της ΝΔ είναι πώς θα διατηρήσει την εξουσία;
Και καλά να ήμασταν λίγους μήνες πριν τις εκλογές, θα είχε νόημα να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Αλλά δύο χρόνια έως τις κάλπες, η έγνοια είναι η… καρέκλα και η αναπαραγωγή της εξουσίας;
Το ότι το είπε σε κομματικό κοινό δεν είναι δικαιολογία.
Μάλλον αλαζονεία δείχνει, παρά ενσυναίσθηση για την πραγματική κατάσταση στην κοινωνία και τις αγωνίες των πολιτών.
Ο Πατέλης στο Μαξίμου
Στο Μαξίμου βρέθηκε προ ημερών ο Αλέξης Πατέλης, ο άλλοτε οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού.
Μαθαίνω ότι δεν πήγε μέσα στην καλή χαρά, ούτε ήταν δική του πρωτοβουλία να βρεθεί στα παλιά του λημέρια.
Οι πληροφορίες μου – και δεν είναι από τον… Πίνατ – λένε ότι κλήθηκε στο Μαξίμου διότι έχει προκαλέσει απορίες ή και κακές εντυπώσεις το γεγονός ότι δεν μιλάει με τα καλύτερα λόγια για την παλιά του θητεία στο Μαξίμου – το λέω κομψά.
Μπορεί να μην έφυγε με τις καλύτερες συνθήκες, αλλά το να στρέφεσαι εναντίον παλαιών συνεργατών είναι ένα θέμα…
Ο Γιώργος Τσίπρας και το νέο κόμμα
Η θορυβώδης έξοδος του Γιώργου Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ συνδυάστηκε – και λογικά – με σενάρια για ένταξή του στο νέο κόμμα που λέγεται ότι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας.
Μάλιστα ερμηνεύτηκε η κίνηση αυτή και ως προανάκρουσμα της σχετικής πρωτοβουλίας του πρώην πρωθυπουργού.
Μόνο που δεν είναι έτσι ακριβώς. Έγκυρες πηγές που παρακολουθούν στενά τις διεργασίες και τις διαθέσεις των πρωταγωνιστών, λένε ότι ο ξάδελφος Γιώργος δεν θα είναι και τόσο ευπρόσδεκτος στο νέο εγχείρημα. Το πολύ να τον δεχθούν ως απλό μέλος – τοπικής, περιφερειακής, θα σας γελάσω. Για μέλος πάντως. Στρατιώτης, ούτε καν δεκανέας…
Το μήνυμα του Πολάκη
Παρακολούθησα με προσοχή δηλώσεις του Παύλου Πολάκη μετά το συνέδριο – «κηδεία» του περασμένου σαββατοκύριακο.
Ομολογώ ότι προσέχω τι λέει ο Παύλος, γιατί από τη στάση του θα κριθούν πολλά για την τύχη του ΣΥΡΙΖΑ στο νέο σκηνικό, που θα προκύψει εφόσον κάνει κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο Πολάκης λοιπόν άσκησε σφοδρή κριτική στον Τσίπρα για την περίοδο 2019-23. Για να μην τα πολυλογώ ήταν «πολυβόλο» κατά του πρώην αρχηγού για τα όσα έκανε και όσα δεν έκανε εκείνη την κρίσιμη 4ετία. Το συμπέρασμα; Μου φάνηκε σαν πρόβα για το… προσεχώς – καθότι είναι πιθανό, Τσίπρας και Πολάκης να μην είναι στο ίδιο κόμμα μετά το φθινόπωρο.
Τι άλλο είπε ο Παύλος σαν «μήνυμα»; «θέλουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι η κεντρική πυρηνική δύναμη μιας νέας απόπειρας κυβερνώσας αριστεράς και προοδευτικών δυνάμεων». Να είναι, δεν λέω. Αλλά καλύτερο είναι να ρωτήσουν τον Αλέξη γι’ αυτό.
Αναβρασμός… με γεύση οικογενειακής αφέλειας
Στον κόσμο των μεσαίων ελληνικών επιχειρήσεων, η οικογενειακή διοίκηση είναι άλλοτε πλεονέκτημα – κι άλλοτε βαρίδι. Ιδίως όταν η δυναστεία παραμένει ίδια, αλλά η αγορά έχει αλλάξει πίστα.
Σε γνωστή εταιρία με πολυετή παρουσία και τοπική αύρα «καμάρι του τόπου», το κλίμα μόνο δροσερό δεν είναι. Πίσω από το αναγνωρίσιμο brand, το σκηνικό μυρίζει εσωστρέφεια, εσωτερικές τριβές και μια διοίκηση που δείχνει να αποφεύγει τις ευθύνες όσο και τις καινοτομίες.
Ο μεγαλύτερος εκ των τριών μετόχων, κρατάει σφιχτά το τιμόνι — αλλά οι αποφάσεις του παραπέμπουν περισσότερο σε παλαιάς κοπής αυταρχισμό παρά σε σύγχρονη επιχειρηματική στρατηγική. Κι όσο τα αδέρφια διαφωνούν πίσω από κλειστές πόρτες, η αγορά συνεχίζει να τους προσπερνά με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.
Ο κλάδος τρέχει, η ζήτηση υπάρχει, αλλά η επιχείρηση δείχνει να έχει ξεχάσει πώς να «σερβίρει» το κοινό της. Αν δεν καταλάβουν σύντομα ότι η νοσταλγία δεν αρκεί για να κρατήσει μια εταιρία όρθια, τότε το μόνο που θα απομείνει είναι το όνομα — και οι αναμνήσεις.
Διαβάστε επίσης:
