Για την ανάγκη «σαρωτικών αλλαγών» και όχι απλής επανεκκίνησης, έκανε λόγο ο εκπρόσωπος Τύπου Γιώργος Καραμέρος στην ομιλία του στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην τοποθέτησή του είχε αναφορές στη φρασεολογία Τσίπρα κατά την πρόσφατη ομιλία του, καθώς μίλησε για τα «4/5 της κοινωνίας», για την ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να μη φοβάται το «νέο», ενώ συμφώνησε με τον πρώην πρωθυπουργό ότι χρειάζεται ένας «νέος πατριωτισμός». Μίλησε επιπλέον για την ανάγκη να «ανοίξει ο δρόμος για ένα κόμμα χωρίς σκιές, χωρίς αποσιωπήσεις. Ένα κόμμα ως κορμός ή ως το πιο γερό υγιές κλαδί».
Επισήμανε, με το βλέμμα προς διάφορες κατευθύνσεις εντός κι εκτός του κόμματος ότι «χρειάζεται αυτοκριτική και από εμάς που ανεχτήκαμε, και από αυτούς που το έβαλαν στα πόδια φεύγοντας από το σπίτι τους και για εκείνους που σε κάθε συγκυρία αναπαράγουν την τοξικότητα δίνοντας μάχες μόνο στο εσωτερικό του κόμματος αλλά σπάνια με τον αντίπαλο».
Αναλυτικά η ομιλία Καραμέρου:
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Η κοινωνία, τουλάχιστον, τα 4/5 της ελληνικής κοινωνίας, περιμένει από εμάς όχι απλώς μία επανεκκίνηση αλλά φορμάτ και επανεγκατάσταση του λειτουργικού συστήματος. Τα κόμματα βέβαια δεν είναι συσκευές… εκφράζουν ιστορικά κοινωνικά ρεύματα, και τα ρεύματα ή τα εκφράζεις ή βρίσκουν άλλο δρόμο. Οφείλουμε λοιπόν να αφουγκραστούμε το ρεύμα ή μάλλον καλύτερα να το οδηγήσουμε, να το εκφράσουμε αξιοποιώντας όποιο ανθρώπινο κεφάλαιο είναι διαθέσιμο και άφθαρτο.
Και επανεκκίνηση, το λέω δυνατά, δεν γίνεται με τα ίδια εργαλεία, συσχετισμούς και ανακύκλωση προσώπων αλλά με σαρωτικές αλλαγές.
Χρειάζεται άλλη ματιά, άλλο ύφος, άλλη σχέση με τους πολίτες. Αυτές τις δύο πρώτες μέρες του συνεδρίου, με πρώτη του προέδρου Σωκράτη Φάμελλου, παρακολούθησα ομιλίες που είχαν συναίσθημα, λογική, τεκμηρίωση, σεμνότητα και ταπεινότητα, ομιλίες που δείχνουν τον πλούτο που έχει η ανανεωτική αριστερά το προοδευτικό κέντρο η οικολογία. Εμφανείς όμως ήταν και είναι και οι πληγές, οι πληγές των 2 διασπάσεων. Και δεν γίνεται η απαραίτητη αυτοκριτική. Αυτοκριτική και από εμάς που ανεχτήκαμε, και από αυτούς που το έβαλαν στα πόδια φεύγοντας από το σπίτι τους και για εκείνους που σε κάθε συγκυρία αναπαράγουν την τοξικότητα δίνοντας μάχες μόνο στο εσωτερικό του κόμματος αλλά σπάνια με τον αντίπαλο.
Είναι οφειλόμενη η αυτοκριτική και για όσα έγιναν και στο προηγούμενο συνέδριο και στο προπροηγούμενο. Να κλείσουμε τους λογαριασμούς για να προχωρήσουμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν μπορεί άλλο να είναι κόμμα διαχείρισης της ήττας, ούτε μία συλλογικότητα επιφανών στελεχών που ψάχνουν την προσωπική δικαίωση.
Οφείλουμε όλες και όλοι, με μεγαλύτερη πυγμή και αποφασιστικότητα, να ξαναστήσουμε την παράταξη στα πόδια της. Με αποφασιστικότητα όχι διστακτικότητα.
Και πρώτα απ’ όλα να αλλάξουμε τη λειτουργία του. Η οργανωτική δουλειά δεν μπορεί να γίνεται με ανάθεση. Ούτε στους ίδιους, ούτε σε λίγους. Είναι υπόθεση συλλογική, συμμετοχική, ανοιχτή. Μόνο έτσι μπορούμε να απαντήσουμε στο πραγματικό αίτημα της κοινωνίας: για ανανέωση, για φρεσκάδα.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε το νέο. Πρέπει να το διεκδικούμε. Όχι ως ηλικιακή κατηγορία, αλλά ως πολιτική στάση. Να δίνουμε χώρο σε νέες ιδέες, νέα πρόσωπα, νέα ήθη. Να αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα τα μηνύματα της κοινωνίας, ακόμα και όταν αυτά δεν μας αρέσουν. Ιδίως όταν δεν μας αρέσουν.
Η βάση του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ, η καρδιά της Προοδευτικής Συμμαχίας, μίλησε το 2023. Ζήτησε αλλαγή, ζήτησε συμμετοχή, ζήτησε ανάσα, όχι τοξικότητα, εσωστρέφεια και πολιτικό ναρκισσισμό.
Εδώ δεν ήρθαμε για να γίνουμε θεματοφύλακες της παρακμής. Οφείλουμε να ξανακάνουμε την παράταξή μας ζωντανή, μαχητική, μαζική, λαϊκή.
Γι’ αυτό και επιμένω: δεν αρκεί να αλλάξουμε αφηγήματα. Πρέπει να αλλάξουμε και πρόσωπα και νοοτροπίες και λειτουργίες. Να κλείσει οριστικά ο κύκλος των προσωπικών μηχανισμών, οι παραγοντισμοί και οι κλειστές πόρτες. Και να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος για ένα νέο κόμμα χωρίς σκιές, χωρίς αποσιωπήσεις.
Ένα κόμμα ως κορμός ή ως το πιο γερό υγιές κλαδί.
Και ναι, χρειαζόμαστε ένα νέο πατριωτισμό και σε αυτόν ισχυρή προτεραιότητα πρέπει να είναι ο οικολογικός μετασχηματισμός και η δίκαιη μετάβαση, η προστασία του περιβάλλοντος, πρέπει να γίνουν θεμέλιοι πυλώνες της πολιτικής μας — και όχι διακοσμητικοί, αλλιώς δεν υπάρχει «βιώσιμο μέλλον για τις επόμενες γενιές».
Η κλιματική κρίση είναι το κεντρικό πρόβλημα της κοινωνίας μας σήμερα, και ζητά συγκεκριμένες πολιτικές για δίκαιη μετάβαση στις καθαρές μορφές ενέργειας και τη διαχείριση των φυσικών πόρων.
6 χρόνια τώρα η Nέα Δημοκρατία απάντησε στις ανάγκες με καρτέλ και αισχροκέρδεια στην ενέργεια, στα τρόφιμα, στην υγειά ενώ δεν θα αφήσει ούτε το νερό χωρίς να το μολύνει με την ιδεοληψία της ιδιωτικοποίησης.
Η πολιτική μας δράση η ίδια μας η ζωή πρέπει έχει υψηλή σημασία.
Να επικαιροποιήσουμε λοιπόν τις θέσεις μας, να κάνουμε αλλαγές στο καταστατικό μας αλλά να είμαστε έτοιμοι και έτοιμες για όποια αλλαγή και μετάβαση είναι αναγκαία προκειμένου να αποτελέσει ο χώρος την επιλέξιμη, από τους πολίτες, απάντηση στη διεύρυνση των ανισοτήτων στην καταπάτηση του κράτους δικαίου, στην ταπείνωση της αγοραστικής δύναμης και την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος που ζει τα τελευταία χρόνια η χώρα.
«Γιατί η ζωή μας έχει σημασία» και για αυτή θα παλέψουμε με κάθε τρόπο.
Καλούς αγώνες και σας ευχαριστώ που με ακούσατε.
Διαβάστε επίσης:
Χρηστίδης: «Οι βουλευτές της ΝΔ που χειροκροτούσαν όρθιοι τον κ. Καραμανλή, τώρα τον παραπέμπουν»
